Paczki wiedzy, czyli ekoedukacja Wikiszkoły i Interzero
Rozmowa z Wiolettą Matusiak i Katarzyną Kacz
Agata Szczotka-Sarna: Dzień dobry. Witam w kolejnym odcinku podcastu GOZ do dechy. W tym podcaście napędzamy i rozpędzamy gospodarkę obiegu zamkniętego. Ja nazywam się Agata Szczotka-Sarna. A dziś są ze mną dwie gościnie: Wioletta Matusiak z Wikimedia Polska i Katarzyna Kacz z INTERZERO. Obie prowadzą projekt, w którym edukujemy na temat między innymi opakowań. Zapraszam. Kilka słów o sobie, Wioletto?
Wioletta Matusiak: Witam serdecznie, Wioletta Matusiak, Wikimedia Polska.
Katarzyna Kacz: Dzień dobry. Katarzyna Kacz, INTERZERO.
Tak, jesteśmy we trójkę. A wasza dwójka napędza super projekt, który jest kooperacją Wikimedia i INTERZERO. Chciałam, żebyście trochę więcej o tym powiedziały, bo jest to projekt wielce nietypowy, szczególnie w kontekście szkoły. Ja może tylko dodam, że tym aspektem, który mnie najbardziej przyciąga są oczywiście opakowania, ale powiedzcie: JAK SIĘ EDUKUJE młodych ludzi? Ogólnie o ekologii, a szczególnie o opakowaniach? I jak młodzi są ci ludzie?
Tak, rzeczywiście projekt, który prowadzimy wspólnie z Wiolettą jest dosyć nietypowy. Połączyłyśmy edukację ekologiczną z tworzeniem Wikipedii i edytowania w niej treści. Chwilę nam zajęło dojście do porozumienia, jak to sensownie zrobić, tak żeby materiały nie były zbyt upchane i żeby ta wiedza była sensownie przekazana do szkół. I w końcu wymyśliłyśmy, że połączymy klimat z uźródłowieniem treści Wikipedii. Połączyłyśmy recykling i odpady razem z otwartymi zasobami edukacyjnymi, wolnymi licencjami i na końcu połączyłyśmy wodę z edytowaniem haseł w Wikipedii. I jeżeli chodzi o same opakowania to myślę, że tutaj najfajniejszym przykładem jest nasza karta dla grup ze scenariusza o recyklingu i odpadach, w której stworzyłyśmy grę dotyczącą historii opakowań. Żeby dzieci mogły zobaczyć jakie są różne rodzaje opakowań, z czego są tworzone, a w końcu, żeby mogły je osadzić na osi historycznej i zobaczyć, czy na przykład są połączone z tym jakieś ciekawe wydarzenia historyczne.
Wygląda to wszystko interesująco, choć, jak powiedziałaś, totalnie nieintuicyjnie. Może jestem w błędzie, ale przypominam sobie swoje doświadczenia szkolne, ale też trochę doświadczenia mojego syna. Uczeń idzie do szkoły, a tam biologia, osobno geografia, matematyka, jakoś się to wszystko nie przenika. W waszym projekcie wydaje się wszystko połączone. Wioletta, może Ty powiesz, dlaczego akurat tak?
Bardzo zależało nam na tym, żeby był to projekt taki międzyprzedmiotowy, interdyscyplinarny. Dlatego mogą go realizować różni nauczyciele na różnych lekcjach –poloniści, informatycy, są tam treści dotyczące chemii, dotyczące fizyki. Kasiu podpowiedz, kto jeszcze?
Historycy, właściwie wszyscy nauczyciele z każdej dyscypliny naukowej znajdą tam coś dla siebie. Zarówno humaniści jak i ci od nauk ścisłych.
Dokładnie tak. Starałyśmy się bardzo ciekawie opracować te scenariusze pod kątem metodyki. A mianowicie nie jest to stricte lekcja podawcza, gdzie uczniowie zdobywają wiedzę, tylko w takim podejściu konstruktywistycznym, gdzie to uczeń jest aktywny podczas zdobywania wiedzy i jej przetwarzania, zapamiętywania. Także na tych warsztatach można powiedzieć, dzieciaki tworzą różnego rodzaju pomoce, tworzą różnego rodzaju karty pracy – cały czas działają.
Mówicie o tych narzędziach, które mają nauczyciele, ale też wiem – i zdradzę być może za was – że też nauczyciele bibliotekarze mogą je wykorzystywać. Ale może powiedzcie trochę więcej, bo ja już wiem, że jest super narzędzie, super zabawa, jaką jest Escape Room – też wpisana w cały ten projekt. Wiem też, że uczniowie i nauczyciele będą korzystać z Wikipedii właśnie. To nie jest do końca intuicyjne, wyczuwam potencjalne bariery. Jak to się ma w rzeczywistości, Wioletta może Ty powiedz; czy nauczyciele ufają Wikipedii jako źródłu, czy jeszcze nie?
Właśnie dlatego robimy takie projekty i właśnie dlatego z Wami. Żeby przełamywać takie stereotypowe myślenie o Wikipedii, jako o czymś, czego nie można wykorzystać w edukacji. Właśnie, że można, trzeba, ale przede wszystkim, chcemy pokazywać zarówno nauczycielom, jak i uczniom, że Wikipedię możemy tworzyć tak, że każdy z nas może być twórcą treści, które tam się znajdują.
Dkładnie tak. I rzeczywiście w naszych materiałach Wikipedia została wszechstronnie wykorzystana. Są do niej odniesienia, uczniowie też zobaczą, jak można edytować hasła w Wikipedii, jak zwracać uwagę na uźródłowienie haseł, co tam się znajduje i w ogóle jaka jest konstrukcja. I, co też jest ważne, będą mieli odniesienia do Wikimedii Commons, która jest bardzo fajnym zbiorem różnych zdjęć oraz grafik, które można wykorzystywać.
O, tutaj Kasia weszła na taki trop, który wydaje mi się szczególnie interesujący. Bo z jednej strony wiem, że w tym scenariuszu, jednym ze scenariuszy – bo jest ich wiele, mówicie o opakowaniach wykorzystując oś historyczną. Ja już to widzę oczami wyobraźni, wszystkie te beczki, inne przykłady, które być może dalej nam towarzyszą, ale same paczki też są jakoś zapakowane.
Zdecydowanie, opakowania są nieodłączną częścią naszego życia. Praktycznie wszystko kupujemy lub sami opakowujemy. Jeżeli chodzi o nasze zestawy, chciałyśmy postawić na wersję bardziej ekologiczną, przyjazną środowisku i nasze zestawy są opakowane w drewniane pudełka, na których są umieszczone naklejki ze zdjęciami właśnie z zasobów Wikimedia Commons, a całość jest opakowana w lniany worek. Czyli wszystko jak najbardziej przyjazne środowisku.
Bardzo mi się to podoba, to jest fajny trop, ale też widzę tutaj coś, co jest potencjalnie do wykorzystania dla innych tworzących opakowania. Gdy mowa o Wikimedia Commons, czyli o tych zasobach wizualnych, które można wykorzystywać, to chciałabym zapytać, czy każdy może z tych zdjęć skorzystać?
Oczywiście że tak, zachęcamy. Każdy może skorzystać, oczywiście z uznaniem autorstwa, czyli pobieramy taki plik, pobieramy też link, w którym oznaczamy autora i zgodnie z licencją, najczęściej jest to uznanie 4.0, wykorzystujemy zdjęcie do dowolnych celów. Tak że możemy sobie załadować zdjęcie, które nam się podoba, po to żeby na przykład później, inne osoby mogły legalnie korzystać z naszych zdjęć, z naszych grafik czy z naszych plików multimedialnych.
To jest świetna wiadomość. Jak planujecie zrobić jakieś dobre opakowanie to tutaj jeszcze jest szansa na promocję otwartych źródeł, otwartych zasobów. Pójdę tropem opakowań jeszcze trochę dalej. Wiem, że to wynika z naszych zainteresowań, naszych potrzeb, jako partnerów w tym projekcie, więc mówicie o opakowaniach, ale przecież są też te wątki, które młodzież szczególnie interesują. Na przykład młodzieżowy strajk klimatyczny, który kładzie większy nacisk na kwestie dotyczące klimatu. Jak wam się udało pogodzić to, czego młodzież szuka w Edukacji Ekologicznej z tym co chcecie przekazać?
Nie było to rzeczywiście łatwe zadanie, ponieważ młodzież dziś jest bardzo wyedukowana, ma swoje przekonania i rzeczywiście próbowałyśmy się wbić w ten kanon tak, żeby ich nie zniechęcać. Jeżeli chodzi o samą edukację klimatyczną, postawiłyśmy tutaj na ślad węglowy. Pokazujemy go w różnych aspektach uczniom, między innymi w produkcji opakowań i też pod względem konsumpcjonizmu. Zwracamy tutaj uwagę, że robiąc zakupy, warto zastanowić się czy rzeczywiście to co kupujemy nie jest zbyt opakowane, czy pewnych opakowań można uniknąć, ponieważ każde opakowanie, które jest produkowane na świecie przyczynia się do powstawania śladu węglowego w mniejszym lub większym stopniu. Tutaj pod tym względem najcięższe są opakowania z tworzyw sztucznych, których produkcja powoduje największą emisję dwutlenku węgla.
Jak to przekazać uczniom i nauczycielom w szkole, Wioletta?
W tym przypadku zastosowaliśmy metodę „design thinking”. Uczniowie dostają materiały, na podstawie których mogą się doedukować. Mogą zobaczyć, jak się wylicza ślad węglowy i różne jego aspekty, tak jak wcześniej wspominałam. I na tej podstawie dostają też personę, dla której tworzą, kreują rzeczywistość, to co my możemy zrobić, aby przyczynić się do polepszenia klimatu. Jak MY możemy zredukować swój ślad węglowy, przyczynić się do mniejszej emisji dwutlenku węgla.
Czyli projektują rozwiązanie dla konkretnej osoby, którą sobie też sami zobrazują i wymyślą. Oni decydują kto jest tym ostatecznym beneficjentem, który potrzebuje takiego rozwiązania.
Powiedzcie, a może potwierdźcie, bo intuicja mi tutaj podpowiada, że budowanie poczucia sprawczości w tych młodych ludziach jest przesłaniem tego projektu. Wioletta, faktycznie tak jest? Czy to poczucie sprawczości, wpływu na rzeczywistość? Czy to jest coś co wam towarzyszy w pracy przy Wikipedii?
To jest obszerny temat. To poczucie sprawczości, poczucie sensu to jest coś, co chciałabym, żeby towarzyszyło każdemu nauczycielowi na każdym etapie myślenia, kiedy wdraża jakikolwiek temat w szkole i to napędza motywację. Że wiem po co to robię, to jest dla mnie ważny temat, to jest świat, który kreuję dla siebie. W którym ja będę żył jako młody człowiek. Więc temat klimatu jest po prostu kluczowy dla tych młodych ludzi. I te metody, które zastosowałyśmy, o nich też mówi się, że są metodami aktywnymi, metodami angażującymi, metodami, gdzie nauczyciel tak naprawdę na tej lekcji trochę odpoczywa już, dlatego, że przygotował ją wcześniej i na tej lekcji, na tych zajęciach to właśnie młodzi ludzie myślą, debatują, tworzą, szukają rozwiązań, rozmawiają ze sobą. Także tak będą wyglądać te lekcje.
Tak będą wyglądać te lekcje, Katarzyna?
Tutaj rzeczywiście postawiłyśmy na takie rozwiązanie, żeby każdy uczeń mógł zobaczyć co on indywidualnie może zrobić, żeby to było bliższe jemu.
Super, czyli mamy wsparcie grupy narzędziami aktywizującymi, mamy wsparcie indywidualne dla uczniów, młodych obywateli. Wioletta, Ty jesteś właściwie w swojej pracy w nieustającym kontakcie z nauczycielami, z bibliotekarzami, bibliotekarkami; masz już jakieś pierwsze sygnały o odbiorze projektu?
Tak, tak, , bo już testowałyśmy. Jeszcze ja osobiście nie testowałam, bo czekam na produkt finalny. Więc taki też mamy plan, że pojadę osobiście i będę pracowała w tych szkołach, które uczestniczą z nami w tym projekcie. Natomiast przesłałam scenariusze do weryfikacji i do sprawdzenia, przetestowania. Pierwsze odzewy są bardzo pozytywne i nauczyciele oraz nauczycielki czekają już na ten produkt końcowy, żeby popracować z kartami, dlaczego? Bo samo przeczytanie scenariusza pokazuje ci tylko, co możesz fajnego zrobić. Natomiast to, co jest umieszczone w tych opakowaniach, o których mówiłyśmy, w tych naszych drewnianych pudełkach: kostki, stomachion, 20 kart, które są podzielone na różne kategorie. Tam są pytania, które pobudzają do aktywności, pytania o wiedzę. Więc to wszystko w takim malutkim pudełeczku schowane, daje ogromne możliwości pracy. I też sobie tak wyobrażam, jak myślę o tych scenariuszach, że nauczyciel będzie mógł nawet pojedynczo korzystać z tych rzeczy, które tam są, w tych pudełkach. Dałyśmy jakiś pakiet, jakiś pomysł, ale one są na tyle interaktywne i twórcze, że będzie można je w różny sposób wykorzystywać.
Mamy nadzieję, że tak się to rozwinie, ale też tutaj podążę jeszcze jednym tropem. Bo wcześniej mówiliśmy o zdjęciach na wolnych licencjach; to też pytanie dotyczące waszego projektu: czy te materiały są dostępne na wolnych licencjach? Bo sobie wyobrażam w tej sytuacji, że one mogą być jakąś bazą i startem dla innych do rozwoju własnych pomysłów. Czy tak to będzie też działać?
Oczywiście. To jest podstawowe założenie. Wszystko co tworzy się w ramach Wikimedia Polska, co tworzy się w Wikipedii, to są otwarte zasoby edukacyjne. Otwarta wiedza, promujemy otwartość w edukacji, otwartość w ogóle, więc i nasze zeszyty i nasze scenariusze będą do pobrania na stronie Wikiszkoły i na stronie INTERZERO i jak najbardziej będziemy je promować, zachęcać do korzystania.
Tak jest. Wszystkie nasze materiały są udostępnione na stronie Wikiszkoła. I są udostępnione na licencji 4.0, czyli można z nich swobodnie korzystać z uznaniem autorstwa.
I jeszcze chciałabym tutaj dodać, że to, co znajduje się w tych pudełkach to przedmioty inspirujące do tych zajęć kreatywnych, jak kostka Rubika, Stomachion i…
E-kostki.
I takie Story Cubes’y do rzucania.
Rozumiem, że jeżeli ktoś takiej paczki nie dostanie, gdyż ich liczba jest ograniczona, to materiały te są podstawą, żeby sobie coś podobnego stworzyć samemu albo tym tropem podążać, czyto próbujesz nam przekazać Wioletta?
Dokładnie tak. Bo kostkę Rubika ma chyba każdy w domu, prawda? Stomachion można wyciąć z papieru i też wykorzystać. Więc właśnie o to chodziło, żeby tak dobrać te pomoce dydaktyczne, żeby one nie blokowały nas w korzystaniu z tych scenariuszy.
Ja jeszcze poproszę was o jedną informację, bo ja to wiem, ale powiedzcie naszym słuchaczom. Tematy, które podejmujecie w ramach projektu, mają swojego patrona bądź patronkę. Kasia może powiesz coś więcej o tych postaciach, bo pamiętam, że to jest coś czego Ty poszukiwałaś i Ty to przesłanie też do paczek dodałaś. Powiedz trochę więcej, kto nam towarzyszy w tej edukacji?
Tak, rzeczywiście wymyśliłam pewien schemat, że na każdą lekcję zaprasza patron danego zagadnienia, są to postaci historyczne, które zrobiły coś ciekawego w danym temacie. Jeżeli chodzi o recykling i odpady jest to George Waring, który jest uznawany za ojca segregacji odpadów; w klimacie jest to Eunice Newton Food, która jest pierwszą kobietą, pierwszym człowiekiem na świecie, która badała wpływ dwutlenku węgla na naszą atmosferę i odkryła jego umiejętność kumulacji w atmosferze i wpływ na efekt cieplarniany. A w wodzie został wybrany Archimedes, który jak wiadomo, z wodą ma wiele wspólnego – każda z tych postaci zaprasza na zajęcia i opowiada historię swojego życia, pokazuje co zrobiła ciekawego i w ten sposób ma uzmysłowić uczniom, dlaczego dany temat jest ważny i też prowadzić kontekst historyczny.
Poruszam ten temat nie przypadkiem, bo pamiętam, że jak zaczynaliśmy rozmowę o tym projekcie, Wioletta, tutaj do Ciebie prośba o to, żebyś rozwinęła bardziej kwestię tych historycznych bohaterów. Te postacie są bardzo różnorodne i to jest wszystko naukowo oparte i historycznie uzasadnione, to się wiąże też z wartościami, które wy jako Wikimedia promujecie. Jakbyś zechciała powiedzieć o tych wartościach trochę więcej, bo one się ściśle wiążą również z celami zrównoważonego rozwoju. Czyli z tym, w jaki sposób chcemy, żeby świat się rozwijał.
Tak i tutaj warto wspomnieć o tym, na czym stoi Wikipedia, czyli o pięciu filarach, którymi się posiłkujemy zawsze, kiedy mamy jakąś trudną decyzję do podjęcia, dotyczącą haseł przede wszystkim. Wikipedia to encyklopedia, czyli tutaj warto pomyśleć, czy każde hasło, które chciałbym napisać to jest hasło, które powinno się znaleźć w tym miejscu. No bo jak to jest encyklopedia, to czy to właśnie to musi to być encyklopedyczne. I tutaj oczywiście można cały podcast nagrać na ten temat, więc już dalej nie będę o tym opowiadać, ale powiem, że drugi punkt to jest neutralny punkt widzenia. I to jest też bardzo, bardzo ważna rzecz i myślę, że w szkole bardzo potrzebna, żeby o tym mówić, czyli jak sprawić, żeby moje poglądy nie były ważniejsze niż poglądy kogoś innego. I żeby znaleźć ten złoty środek, ten neutralny punkt widzenia. Wikipedia to wolny zbiór wiedzy, czyli dostępny dla każdego i zawsze za darmo, zawsze w każdym miejscu na świecie. Wikipedia to przestrzeganie netykiety i tutaj też ogromny obszar do tego, żeby właśnie edukować młodych ludzi i o tej kulturze w Internecie mówić. I ostatni bardzo ciekawy, a mianowicie świat, w którym żyjemy to świat ciągłej zmiany. Cały czas to obserwujemy i doświadczamy tego. I Wikipedia ma też taką zasadę. Wikipedia to brak sztywnych reguł. Jeżeli będzie taka potrzeba, żeby coś zmienić w zasadach, albo w zasadach edytowania, no bo taka będzie potrzeba, to po prostu można to zrobić.
Czyli z jednej strony spora elastyczność a z drugiej bardzo dużo otwartość. No to jest właśnie to. Ja tutaj może wyjaśnię co miałam na myśli mówiąc, że to się dla mnie łączy z celami zrównoważonego rozwoju. W tym projekcie jest położony duży nacisk na edukację z zakładającą równość i otwartośc dla wszystkich, nie ma tutaj żadnych ograniczeń poza tymi technologicznymi, czyli dostępem do Internetu, który miejmy nadzieję z czasem zostanie zniwelowany. Dlatego jest mi to bliskie. Cieszę się, że to tutaj wybrzmiało, ale chciałabym, żeby jeszcze wybrzmiało coś, o czym my sobie rozmawiamy, a nie zostało do końca nazwane. Ponieważ cały czas mówimy o pakietach, paczkach powiedziałyśmy o tematach, że kwestie klimatu są poruszone i kwestie odpadów, recyklingu i kwestie wody. No ale my wiemy, a słuchacze jeszcze nie wiedzą, co się w tych paczkach tak naprawdę mieści. Co się składa na taki jeden temat. Załóżmy, że bierzemy na tapet recykling, i co w takiej paczce znajdujemy?
Jeżeli chodzi o nasze materiały dotyczące recyklingu i odpadów to do pudełka recyklingu i odpadów dołączony jest scenariusz umożliwiający przeprowadzenie zajęć, karty dla grup, ponieważ jest przewidziana praca w grupach, tak żeby uczniowie mogli się zaktywizować. Do zestawu dołączonych jest 20 dwustronnych kart, na których są zadania; karty: „otwórz głowę” pobudzające myślenie, karty: „co by było, gdyby…” poddające pod refleksję różne zagadnienia oraz kartyz zadaniami, gdzie między innymi został zastosowany Speed Run oraz zgadywanie haseł po trzech podpowiedziach. Do tego zestawu została dołączona kostka Rubika, którą połączyłyśmy tutaj z recyklingiem, ponieważ kostkę Rubika układa się na podstawie określonych algorytmów, gdzie żaden ruch nie może zostać pominięty, bo inaczej nie będziemy w stanie ułożyć kostki – i tak samo jest w recyklingu. Każdy etap jest ważny, od segregacji odpadów w domu do ich dotarcia do zakładu przetwarzającego.
Czyli każdy zestaw to jest scenariusz, a właściwie chyba nie jeden scenariusz, a kilka?
Taki scenariusz można zrealizować podczas dwóch lekcji i w tym pierwszym zestawie mamy podział na część humanistyczną i część matematyczno – techniczną.
Nazwałyśmy to blokiem science, bo rzeczywiście recykling i odpady były pierwszym scenariuszem, nad którym wspólnie z Wiolettą pracowałyśmy i wyszło nam bardzo dużo materiału, który uznałyśmy za cenny. W związku z tym, żeby jeden scenariusz nie był zbytnio przepakowany, stworzyłyśmy dwa, dając właśnie możliwość przeprowadzenia zajęć z bloku humanistycznego, gdzie między innymi uczniowie tworzą memy edukacyjne o kompostowaniu oraz bloku science, gdzie jest trochę o chemii na przykład tworzyw sztucznych i o samym przetwarzaniu.
Faktycznie bardzo kompleksowo. Padło tutaj w naszej rozmowie, że w cały projekt jest wpisany jeszcze Escape Room. Czy możecie więcej powiedzieć – po co nam to było i jakiego tematu dotyczy?
Bardzo chcieliśmy zaangażować także biblioteki szkolne. To jest takie miejsce w szkole, gdzie dzieciaki przebywają, gdzie jest trochę mniej formalnie i gdzie można robić różnego rodzaju właśnie ciekawe aktywności. I Escape Room mamy przygotowany w takiej wersji stacjonarnej, gdzie nauczyciel, bibliotekarz może zaprosić uczniów do tego, żeby pomiędzy regałami poruszali się chodzili, szukali, rozwiązywali zagadki. Ale też mamy taki Escape Room przygotowany w narzędziu Genially, który możemy wykorzystać podczas edukacji zdalnej, podczas lekcji stacjonarnej również, ale zależało nam, aby przygotować coś do wykorzystania podczas edukacji zdalnej. No i to jest po prostu fantastyczna zabawa przede wszystkim.
Super kluczowa sprawa, edukacja zdalna. Powiedzcie czy te pozostałe materiały też mają jakieś aspekty, elementy możliwe do wykorzystania w edukacji online?
Jak najbardziej, materiały można stosować na zajęciach zdalnych. Wtedy co prawda nie można wykorzystać mini gier dołączonych do zestawów, ale jak najbardziej można wpleść w zajęcia i przeprowadzić z uczniami zajęcia poprzez komputery.
Tak, myślę, że tutaj taki aktywny nauczyciel, który od razu zobaczy, w jakiej formie można podzielić uczniów na grupy w Teams’ach i oni jak najbardziej mogą projektować te rozwiązania, które są w tych poszczególnych scenariuszach. Tak że narzędzia cyfrowe też nam umożliwiają pracę w grupach, zespołową, jak najbardziej.
Biorąc pod uwagę, że przy wszystkich materiałach są odniesienia do Wikipedii, jak najbardziej praca online jest tutaj możliwa i może nawet czasami łatwiejsza niż siedząc w ławce w szkole.
Powiedziałyśmy już co się mieści w tych zestawach, jakie mamy tematy. A jaka jest grupa wiekowa do której się kierujecie?
Od 12 do 18 roku życia. Myślimy o tym, że już czwarta, piąta, szósta, siódma, ósma, klasa szkoły podstawowej mogłaby korzystać z tych wszystkich narzędzi, scenariuszy, pomocy. Nawet w niektórych miejscach znajdują się podpowiedzi dla nauczycieli właśnie z czwartej czy piątej klasy, gdzie na przykład, żeby uatrakcyjnić jeszcze tę lekcję, to taki list od Waringa można zamknąć w butelce i przynieść, zaanimować taką sytuacje edukacyjną, że został znaleziony w butelce i wyciągać i bawić się tym, tą lekcją i tymi tematami.
Świetnie, że te wskazówki dla nauczycieli, też się pojawiają. Bo to jest taki motyw jak sobie myślę z którym my się w edukacji ekologicznej często stykamy, że po prostu osoby, które mają przekazać tę wiedzę szczególnie tak specyficznie ujętą, nie czują się gotowe. Ja o tym mówię specjalnie, bo Ty też Kasia pewnie często się z tym w pracy spotykasz, bo byś inaczej nie uruchomiła swojego projektu dla ekoedukatorów. Jeżeli możesz powiedzieć tutaj; Wioletta wspomina o tym, że w scenariuszach w materiałach są wskazówki – jak się na te tematy otworzyć, w jaki sposób to zaanimować, w jaki sposób jeszcze urozmaicić te zajęcia? Ale Ty też masz takie bardzo konkretne narzędzie dla osób, które po prostu chcą, jako ekoedukatorzy się lepiej przygotować, żeby zyskać pewność siebie. Co to takiego?
Tak, jest taki projekt, który również prowadzę, gdzie szkolimy edukatorów i rzeczywiście ja osobiście uważam, że każdy nauczyciel, każdy bibliotekarz każda chętna osoba jest w stanie zostać ekoedukatorem po wcześniejszym, krótkim przeszkoleniu i to, co oferujemy, to jest podręcznik, w którym tłumaczymy, jak prowadzić z dziećmi zajęcia o ekologii, gdzie są wskazówki, jakie tematy poruszać, jakie formy powinno to przybierać. Jest to również podzielone na lekcje stacjonarne oraz na lekcje online. Plus dodatkowo udostępniamy materiały scenariuszy zajęć, kolorowanki edukacyjne, na podstawie których można przeprowadzić zajęcia. I to co też robimy to jest szkolenie ekoedukatorów, a mianowicie dajemy im bazę wiedzy. Ponieważ z różnych badań prowadzonych na rynku wynika, że wiele osób interesuje się edukacją ekologiczną i chciałoby prowadzić takie zajęcia, ale uważają, że brak im podstawowej wiedzy, na przykład na temat tworzyw sztucznych i boją się, że nie będą w stanie dzieciom przekazać odpowiedniej bazy. Nic bardziej mylnego, każda osoba, która jest chętna może się do nas zgłosić, my taką wiedzę specjalistyczną oferujemy do przyswojenia w przystępnej formie.
Cczyli mamy jasną ścieżkę, możemy się dokształcić jako edukatorzy – Kasia poleca stronę ekopaka.org, gdzie możemy się dokształcić także korzystając ze scenariuszy w ramach projektu Wikimedia INTERZERO; Wioletta, czy jakiś adres możemy podać?
Wikiszkola.pl i wszystkie materiały znajdują się w zakładce Eko paczki.
Wiem już jak się kierować, wiemy czego się możemy nauczyć, wiemy czego – miejmy nadzieję – mogą nauczyć się młodzi ludzie w wieku 12 do 18 lat. To prawie młodzi dorośli. I czekamy na rezultaty. Jakieś przesłanie dla słuchaczek i słuchaczy, którzy chcieliby wziąć udział albo przekazać to swoim zaprzyjaźnionym szkołom, czy innym placówkom?
Dla mnie – oprócz oczywiście treści ekologicznych, to takim ogromnym atutem tych pakietów jest to, że mogą nauczyciele zobaczyć, jak prowadzić projekt edukacyjny, jak działać z uczniami właśnie odchodząc od lekcji podawczej. Tak że ja bardzo, bardzo zachęcam, bo zawarłyśmy tam fajne metody, fajne narzędzia. Zdecydowanie wiedza zawarta w scenariuszach jest szeroka, jest też ciekawa. Myślę, że będzie atrakcyjna dla uczniów i to, o czym Wioletta wspominała, rzeczywiście jest dużo pracy własnej, pracy w grupach, co jest bardzo ważne i zdecydowanie zachęcam wszystkich, aby korzystali z materiałów, ponieważ taka praca przydaje się później w całym naszym dorosłym życiu.
Świetnie! Wioletta?
Miejmy nadzieję, że dostarczymy uczniom nie tylko wiedzy, ale że wpłyniemy na ich postawy i wybory życiowe.
Też bardzo na to liczę. Bardzo wam dziękuję. Będę trzymać kciuki za Wiki Edu Paczki, czy pod jakąkolwiek inną nazwą się znajdą gdzieś na świecie. Gorąco zachęcam słuchaczki i słuchaczy do tego, żeby z tych materiałów korzystać. Pamiętajcie – w tak pięknym opakowaniu to nie prędko znajdziecie materiały edukacyjne. Wioletta, Katarzyna, bardzo wam dziękuję za dziś.
Dziękuję.
Dziękuję.